Önümüzde boncuktan kuş sallanıyordu, kamyon içi zifiriydi. Ruhumdan sızanlar gibi, ışık da uğrayıp geçiyordu. Kasasında pembe gülleri, dizimdeki ilk yarayı ve yeşil üzümleri taşıyan şoförün haberi yoktu.
O göç hiç bitmedi. Sen de hiç sormadın.
Ben çocuktum. Bunu affetmedim, sadece devam ettim...