Gözler haykırdı,

Sözleri yalındı.

Bir o kadar kırgın, bir o kadar sevdalı gönlü tebessümler kondurdu inatla her mesaja.

Hatırlanan kalbin hatırasını taşıdı nefesleri,

Söyleyemedim, çok üzgünüm.

Kırılmışlığım her yanımdan vuruyor diyemedim, devam ettim de yola.

Gerçekten gülmedim.

Kandıramazsın ruhunu dedi ses, ama insanları kandirabiliyorum diyip bi tebessüm ettim ona.

İnsan mahkûm, inanmak muhtaçlığında varlık sende biliyorsun berfin dedi.

Sustum, başka çarem kalmamıştı.

Özür dilerim, senin yerine.

Kırılan kalbimden ben özür dilerim, çünkü biliyorum sen hâlâ anlamadın.

Anlamak tarifi zor bir problem değildi ama,

Özellikle beni anlamadın.

En çok beni anlamadın. Sen en çok bana sağır oldun.

Özür dilerim kendimden.

~Fehmekar