Ophelia savaşçı bir ruh olsaydı...

Benim uydurduğum bu versiyonunda; Ophelia, Prens Hamlet'e aşkından, Sir John Everett Millais'in yağlı boya fırçası ile ifadesinde olduğu gibi, Danimarka'nın bir nehrinde ölmeden önce şarkı söylerken, birden canlanıyor.
Meğerse o nehir, ona doğaüstü yetenekler veren bir bereketmiş.
Ophelia'nın suda kalan sırtı, zamanla çürüyüp, çiçek açmaya başlamış. O çiçekler de büyüyüp birer kanat oluvermiş ve onu havalandırıp uçurmuş, rengarenk bir ülkeye.
O ülkenin kraliçesi oluvermiş.
Ancak o bereketli suyun namını duyan herkes, o ülkeye savaş açmış.
Ophelia da doğaüstü yetenek ve güçlerini ülkesini ve halkını korumaya adamış.
Hatta savaşırken çiçekten kanatlarını bile kaybetmiş.
Ancak asla vazgeçmemiş.
Bir gün kanatları eski boyut ve kuvvetini geri kazanana kadar, iki ayağı üstünde savaşmaya devam etmiş.


Umarım uydurduğum Ophelia versiyonunu beğenirsiniz.