Canım
Şimdi seninle bir taş tutuyoruz
Söyleyemediklerimizden oyulmuş bir taş
Derinlerine d’üşüyor
Yüz çeviren bir denizin
Kanım
Sonra seninle bir taş boyuyoruz
Söylediklerimizden açılmış bir çiçek
Dikenleri nerede diyorum
Kan bırakıyorsun avuçlarıma
Yarım
/ne gözüm ne ellerim/
Sonunda bir taş atıyoruz seninle
Yaşanmamışlıklar kıyısına
Biz:
Gül derenler
D’erinler sızısı
Akdeniz’in rayihâsı
İzdeyim. Silaj’ın:
Portakal
Yara
Deniz
-Düşmüş kabuklarımız-
Kadın
En başında bir kesi atıyorsun kâlbe
Mümkünlerden d’evirdiğin gözler
Uzatsana
Keskinliğini
Son kez
.
Papatyalar arasında
Mâi leylî bir gül
Kanatamadım elleri
Kanamadım
Mirza Şâmil.
Eylül-Aralık/2023
.
