• [Bahçemizdeki kara taşın hizasında, bir zamanlar dalında salıncak, bizim kesmeyip ellerin kıydığı dut ağacımızdan beş adım doğuya gömdüğüm şiir defterimin arasında kuruttuğum mavi gülün son ricasıdır]





Öyle bir döndün ki yüzünle

Öyle bir gittin ki o gün

Canımdan

Bendimden



Denk gelemedim bir daha

Darmadalgın yürümek düştü:

Küller mezatı

K’ânlar pazarı içinde..





Sordu

(Sondu)




-madem öyle-



Şu Gül’ün kâlp notası

Niye bu kadar


Deniz..


Şu

Gül’ün

Kâlp notası..






-Son bakışta samimi, kırgın bir tebessümle üstü kapatılan ve geride kalan yükler, kabuklar, güller ve söylenmeyenler adına-







-Son çivi-







OP!A







Mirza Şâmil.

17Aralık’23




너는 꽃도 아니고 나도 봄이 아니야




.