İnsanda en cok çığır açan,
Budur belki de.
Düşünmek ve hayret etmenin verdiği haz,
Vurur yerden yere.
Sokaklardan ögrenmeye meftunum.
Betonların sıcaklığına dürüstüm ben.
Kaldırım taşlarındaki eşsiz asaleti görseler,
Kim olsa öpmek ister doymadan.
Yere düşen her bir kar tanesinin,
Üstüne basa basa öpmek ister.
Kanattığınız onca yüreği,
Sokaklar, sarmaya çalışırken bile suçlanır.
İnfaz ettiniz masum sokakları.
Kendi haykırışlarınız sağırlaştırmakta sokakları.
Dert ortağım onlar benim, bana anlatırlar.
Sessizlerin sesidir.
En çok sesi çıkanlara anarşisttir,
Dikenli yaprakları mayhoş ağaçlar.
Ve her gecenin sabahına ayna olan,
Doluca sokak lambası.
Sonsuzluğun sonu,
Şarkıların kulaklarıma düğünü var.
Bitmeyen yollar ve mesneviler.
Kulaklarım çömelmiş insanlara,
Tek yön ve isteksiz olsa da.
