Geceleri ormana pikniğe giderdi küçük kız
Ağaçlara çiçekler asılır, aldanırdı.
Şimdi bedenini sardı o ağacın dalları
Kollarına ve bacaklarına
Battı dikenleri dalların.
Ve yavaş yavaş düşerken toprağa
Damaklarına girer taşları
Bilmezdi küçük kız
Ne laneti ne şırıngaları
Upuzun boyuyla bir adamın
Dönüşeceğini bi kadına
Böcekten kafası ve sakat kolları
Parçalanırken bedeni
Gülmekten edemedi kendini
Güldü, güldü ve kustu
Kustu kömürden kalbini.
