Saat gecenin üçü

Ben yine sana mecburum

Ancak geceleri fısıldıyor ardında bıraktıkların

Seninle doğan bütün acılar yetim

Seninle olan bütün sevinçler göçtü bu diyardan

Göçtüler çünkü bir daha senin çiçeğin açmaz bu diyarda

Geldiğinde bahardı, açmıştı çiçeklerin

Şimdi ise can veriyor her zerresi

Yalnız ortancadan bir demet kaldı ellerimde

Yeşerdiği toprağa hasret

Tutuyorum tutunuyorum ona

Hem ben farkındayım hem de ortancadan bir demet

Tüm çabalarım nafile

Çiçekler sadece vedayı sever eylülde