Kefendeyim gibi simsiyah etraf
Dağın baş ucundan kopmuş canım
Her dokunduğu kaya bir parça azalır
Ben kaç parçaya ayrılırım
Büyük çamların gölgesinde hangi yanım çürür
İnsan ölürken neyi düşünür
Hep buna dalarım geceleyin
Tutunduğum son dalım usulca bükülür
Bir sabahı olmalı gecenin
İster bur'da doğsun ister yerde
Nasıl var kılınsın ki inancın
Siyahın, yokluğun kalbinde
Hiçlik içinde yüz, toprakla baş başa kalınca
Bir çiçekten öte dost kalır mı
Yanı başındaki suya gelen kırlangıçtan başka
Gece kar kıyamet
Sen bihabersin ben bihaberim
Yaşamak da geçti ya
Dönmek hayali
Artık yalnızlık, ölmek kadar baki
Antalya
