Ölümün ucunda yaşadı mutluluk
Hiçbir ömürde yalnız kalmaz dert
Perdesi çekilmeyen balkon kapısı ardından,
Ne dertler ne ömürlere dostluk eder
Bir sene sonra bugüne kurulan alarm sesinde,
Tembel umutların acı gerçeklere uyanışı başlar
Bir an sadece bir an, birikmiş dostlar güldü yüzüme
Ne kapı durdurdu beni ne yirmi dört yıllık bir roman
Nankör zaman bugünü de unutturur bana
Romandaki ilk on yedi yılın sesini bastırırken
Dinlediğim müziği bile unutturur
Önümdeki sorulardan bile bir teselli beklerim
Ne soruya cevap verilir ne hayatın cevabına karşılık
Uçurum kenarında bir kar tanesi yakalamak mı?
Yirmi dört yıllık romanın on yedi yılını okumak mı?
Ölümün ucunda yaşandı mutluluk,
Romanın can alıcı bölümü on yedinci bölümü.
