İsa çarmıha gerilirken
Avucuna çakılan çivi bendim.
Benimle başladı tüm efsaneler.
Boş yere taşıdım dünyayı sırtımda.
Son bir öpücük kondurup dudağına
Aşka ihanet edip kaçan bendim.
Kök tutmadı hiçbir toprağa bedenim.
Sırtımda bir tabutla seyyah olan bendim.
Adım tüm mezar taşlarına kazındı.
Hiçliği makam bilip oturan bendim.
Hakikat sofrasından kovulup,
Kâfir diye ardından konuşulan bendim.
Gökyüzünde kanat çırparken kuşlar,
Gözü toprakta takılı kalan bendim
Muhammet yükselirken göğe,
Sen kal diye dokunduğu taş bendim
Baş eğip huzurda, boyun bükmedim diye
Kıyamete kadar sürgün yiyen bendim.
Aşkın sırrını kazıdılar avucuma,
Kimse görmesin diye çırpınan bendim
