Bir sokak sana dönüşüyor,
Sonra otoparklar,
Otoparklar,
Sabaha yakın bir zamanda,
Bagajı açık bir arabanın arkasında,
Sana yazılmış mektupları okşuyor.
Bir ses geliyor,
Sonra bir renk,
Giydiğin pantolonla sevişerek,
Düşüyor kanvas bir tabloya.
Sonra otoparklar,
Otoparklar,
Karanlık akşamlarında,
Yalnız hüzünlü,
Okuyor sana yazılan mektupları,
Gökyüzünde yazılmış,
Ve soğuk bir göl kışında,
Özlemin tepeme tepeme çarptığı.
Ve istenmemek,
Otoparklar gibi.
Sanki hiç göz bebeklerim,
Yüreğini delmemiş gibi.
Sessizce izliyoruz geleni gideni,
Yapraklar dökülüyor,
Mazot kokusuna karışıyor aşklar,
File çoraplı kadınların topukları eziyor yerleri,
Adamın biri başının dönüşüne aldırmıyor,
Attığı vitesin sesi geliyor uzaktan,
Şehir zorluyor göz kapaklarını,
Otoparklar görüyor olanı biteni.
Sanki hiç göz bebeklerim,
Yüreğini delmemiş gibi.
