Yaşam,zaman ve ruh , dolansa bile kıvrımları kusursuz bir daire, yaşam girdap içinde, zaman dairenin kendisi geçmiş, gelecek ve şimdi, bir de ruh hepsi aynı döngüde, hapis bilinç şimdinin içinde. Oysa dün de yaşanıyor hala zamanın içinde, bitmedi kalmadı geçmişte, gelecekte öyle, yaşanmayı bırakmıyor sen daha yaşamadın diye, bir dejavu olarak yansır bugüne, ben bunu görmüştüm daha önce. Bitirmeden kendini, giremezsin yenisine, her döngü anlatır kendi hikayesini sonsuzluğun girdabında kuyruğu uzun olsa da gelir başına sonunda. Bir zaman var bende beklediğim pencere önünde, rüzgarı hissettiğim saçımda ve kollarımda ve ayaklarımda, donmuş gibi havada, yaşanmayı bırakmıyor, ben daha yaşamadım diye, o kız hala hava da, her zaman da oradaydı, orada olduğunu hissetmediği her nefese kin kustu, değil ya hava da. Ah bilincim hapsetmese şimdiye beni, nasıl dönerdim geçmişe değil çok uzağa bu yazıyı ilk yazdığım ana, isterdim silmeyi bir anlık dalgınlıkla, ne yazsam aynı olmuyor onunla, neyse o zaten hep orada ilk versiyonunda, ben değilim diye ağlanmamalı boşuna.
