İnsanları günahkar diye yargılayanların, haram sofralarında zevkin doruklarındayken kendilerini peygamber ilan ettiklerini gördüm. Bu helaldir, şu haramdır diye hüküm kesenlerin kendilerini cennetlik ilan ettiklerini gördüm. Eskiden günah işleyenlerin tövbe ettiği, iyilik yapanların da yaptıkları iyiliklerin gizli kalması için uğraştığı zamanlardı. Şimdinin günahkarları bırak tövbe etmeyi kendilerini alim gösterir oldu. Kendilerini cennetliğim diye ilan edenlerin kapalı kapılar ardında ceplerini haramla doldurduğu; kendisinden başka herkesi günahkar, kafir görenlerin haram sofralarında oturmaya utanmadığı bir çağ.


Öyle bir çağa denk geldik ki herkes kendisini en güzel, yakışıklı, zeki, çalışkan görüyor. Önceleri bazı insanlar kendilerini dev aynasında görüyordu fakat bu insanlara rağmen yine de sağduyulu, mütevazı insanlar vardı ama dedim ya, öyle bir çağa denk geldik diye, artık her insanın bir en aynası var elinde, ona bakınca hemen kendini dünyanın en günahsız, en haklı, en doğru, en bilgili insanı olduğunu düşünüyor ne yazık ki. Kimse kendine dönüp öz eleştiri yapmıyor, yapmak istemiyor. Kendine, attığı yalanlar sayesinde sahte hayran kitlesi toplayan herkes, hemen dünyanın en doğru insanı olduğunu düşünmeye başlıyor. Oysaki çoktan unutmuş, kendisinin de diğer insanlar gibi etten kemikten ibaret bir ölümlü olduğunu.


Kimsenin kimseye tahammülü kalmamış bu çağda. Herkes en sevdiğim dediği insanı yaptığı tek hatada hemen öldürme planları kuruyor. İnsan öldürmenin artık şaşılacak bir şeyi kalmadı bu çağda. Kimsenin katil olmak gibi bir korkusu kalmadı ne yazık ki. Neden olsun ki zaten? Herkesin kendini enlerin aynasında gördüğü günümüzde, herkes yaptığı eylemlerin meşru olduğunu düşünüyor; iş böyle olunca haliyle kimseyi de haksız olduğuna, hata yaptığına inandıramıyorsun. Böyle bir çağda karşındakiyle de haklıyım haksızsın davasına düştüğün an, karşındaki kendini en aynasında görüyorsa, kendinin haklı olduğunu önüne gelene inandırmak için elinden geleni yapıyor. Haksızların kükrediği, haklıların dilsizleştiği; günahkarların cennetlik, günahsızların cehennemlik ilan edildiği; güçlülerin haklı çıktığı ve adalet denilen şeyin haklıların anca rüyasında gördüğü bir çağ.