öyle olmalı çünkü

herkes aynı kelimeleri, cümleleri kurdu şiir yazarken

ben sana var olmanın anlamsızlığını anlatmalıyım şimdi

derin bir keder ortamında

elimizde kadehler tokuşturarak söylediğimiz türkülerin acısı işlemeli,

hafif bir üşüme gelmeli benliğimize,

İşte orda ben başlamalıyım anlatmaya

demeliyim ki "söyle yaşamak nedir sence ?"

sen önce bir düşünmelisin

bir yudum almalısın kadehinden

sonra sanki çok mantıklı gibi söze başlamalısın

"çünkü" diye ama sonunu getiremeyerek şaşırtmamalısın beni,

ben gülerim işte o anda

ağzımdan bir kaç köprücük damlası etrafa saçılır

başlarız halimizle eğlenmeye

"siktir et" dersin,

"bosver şimdi yaşamın anlamını da

sen duydun mu bir haber var bende

duysan ağzın açık kalır" diye

başlamalısın bana anlatmaya hayatin içinden hayatımızın dibini

öyle olmalı çünkü

bilsekte bir şeyleri anlatmayiz kendimize

hep konuşacak başka şeyler buluruz

hep dinleyecek birseyler

yani yine hep susarız

çünkü biliriz konuşsak

darmadağın olur içimiz