Gönlüm küstü bana.
Önünden geçtiğim sokaklar dargın bana.
Altına oturup derdimi anlattığım ağaç kızgın bana.
Yürüdüğüm yollar çok kırgın bana.
Oturup saatlerce kaldığım o kaldırımlar yüz çeviriyor bana.
Mavisine aşık olduğum deniz dalgalanmıyor artık beni görünce...
Sokakta oynayan çocuklar tanımıyor artık beni.
Her gün ziyaret ettiğim ak sakallı ihtiyar, yüz çeviriyor beni görünce.
Beslediğim güvercinler, uçuyor ben gelince.
Ne onların gönlünü alabildim, ne de gönlümle barışabildim.
Öylece dargın,
Öylece kızgın,
Öylece kırgın,
Öylece öfkeli,
Kaldı.
Kaldı umutsuzca öyle herşey...
