Gözlerimi kapatabilseydim
Gözlerin rüyamın penceresi olacaktı
Gökyüzünden evler kuracaktım teninde
Dünyadaki acına nispet
Alışacaktım
Beni kınayan gözlere seni anlatacaktım
Sevecektim bir rüzgar gibi esen ses tellerinin tonunu
Seni sevecektim
Kendime miras kılacaktım her zerrendeki acını
Sen mutlu olacaktın
Ben mirasımın ağırlığında perişan
Eğer gözlerim kapansaydı
Atan kalbimin ardına hayalinin kırıklığını resmedecektim
Sana söylemeyi unutmuştum
Üzgünüm
Gökyüzünde sadece ölüler yaşar
Tenini ölülere ev sahipliği yapan evlerle dolduracaktı gözlerim
