Oysa biz sevsek birbirimizi,
Kuşlar daha bir özgür çırpar kanatlarını
Kelebekler daha uzun yaşar
Gökyüzü oksijenle değil huzurla doldurur evreni
Denizi yakamoz yerine mutluluk aydınlatır geceleri
Oysa biz sevsek birbirimizi,
Arnavut kaldırımlarından yalın ayak geçen
Kimsesiz çocukların tebessümü olurduk
Çıkmaz sokakların karanlığını aydınlatırdı ışığımız
''Ay Işığı Çıkmazı'' koyardık sokağımızın ismini
Tutunamayanların adresi olur
Birbirimize tutunurduk
Oysa biz sevsek birbirimizi
Yıldızlar senkronize halde kayardı gökyüzünden
Önceden sözleşmişler gibi
Dileklerimiz kabul olurdu sonra
Başka dilek tutmamıza bile gerek kalmazdı belki de
Oysa biz sevsek birbirimizi ne güzel olurdu değil mi?
