Oysa ne kadar da masumdu sevmek.

Herkes tutturmuş bir aşk diye. Adına şarkılar yazmak şiirleri tüketmek bir Leyla uğruna ya da bir Mecnun hatırına. Aşk dediler kalpten gelen sızıya. Aşk dediler dudakta oluşan gülümsemeye. Ve aşk dediler her gün düşünmeye. Kalıplaşmış sözcükler bitirdi belki de güzelim sevdaları. Dokunamamayı kıyamamayı ve en önemlisi de özlem kelimesini.

Aşk dediler kırmızı kalemle çizilmiş kalp resmine. Oysa ne kadar da masumdu sevmek.

İnsanlar mıydı sevdayı değiştiren sevda mıydı kalıplarını kırıp farklı şekillenen.

Bilen de konuştu bilmeyen de konuştu canım sevda hakkında. Hiç yere zaman tüketti Mecnun'a hiç yere heba oldu Leyla'sına.

Kalbi çarpınca aşık oldum dedi hemen başkası mümkün değilmiş

gibi,

gerisi imkansızmış gibi.

Zaman ki eline kalemi alanın yazar olduğu, gönlüne kuş düşenin aşık olduğu zamanken bunu çok da önemsemedi aklı ile diğer yaratılanlara fark atan insanoğlu.