Oysa hayatımın en mutlu gecelerinden birini yaşayacaktım. En sevdiğim şarkılara eşlik ederken ellerim titriyordu. Gece bitti, coşkulu kalabalık dağıldı. Ne taraftan gidiceğimi bilmiyordum. Biraz yürüyeyim sonra bir taksiye binerim dedim. Bomboş caddede uzunca yürüdükten sonra, taksi durağı zilinin yanında bir çift bekliyordu. Taksi gelirse onlar binecekti. Başka taksi de yoktu.. Tekrar yürüdüm, cadde tabelalarına bakarak...

Bir taraftan bu gece yalnız bırakılmamın hüznü omzuma daha bir ağırlık koyarak, ağlayamadan, öfkeyle, tanıdık yer arıyorum. Şaşkınlık, kandırılmışlık, değersizlik, ne kadar beni aşağı düşürecek düşünce varsa, benimle beraber geliyordu. Beni yalnız bırakmayan yegane şey hüzündü. En sonunda tanıdığım bir yola girmiştim. Gecenin vakti, caddeler boş ama korkmuyordum, sanki hissizleşmiştim.

Taksi durağına gelip taksiye bindim. O geceye dair biriktirdiğim tüm, heyecanlar, hevesler, umutlar orada kaldı. Yine yalnızdım. Yine kendimle başbaşa. Gece bitti, her şey bitti.