I.

Her şeyi süpürebilirsin;

Sonbaharı süpüremezsin.


Sen her şeyi süpürebilirsin;

Sonbaharı süpüremezsin.


Yalnızsa

Sürekli bir sonbaharı

Süpürür hep.

Düşünemezsin.


II.

Yanar

Sobasında

Yalnızın

Üşüyen

Bakışları.


Lambasında

Karanlığa donuk

Bir ışık

Titrer

Sönük-sönük.


Penceresi

Dışına kapanmıştır,

Kapısı

İçine örtük.


III.

Yalnız

Bin yıl yaşar

Kendini

Bir anada.


IV.

Yalnızın

Nesi var, nesi yoksa

Tümü birdenbiredir.


V.

Yalnız

Bir ordudur

Kendi çölünde


Sonsuz savaşlarında

Hep yenen

Kendi ordusunu.


VI.

Yalnızın

Sakladığı bir şey vardır;

Boyuna yerini değiştirir,

Boyuna onu arara.

Biri bulsa diye.


VII.

Yalnız

Hem bilgesi,

Hem delisidir

Kendi dünyasının.

Ayrıca;

Hem efendisi

Hem kölesidir

Kendisinin


Tadını çıkaramaz

Görecesiz dünyasında

Hiçbirinin


VIII.

Yalnız

Sürekli dinleyendir

Söylenmemiş bir sözü.


IX.

Sözünde durması

Yalnızın yalancılığıdır

Kendisine.


Hep yüzüne vurur utancı.

O yüzden

Gözlerini kaçırır

Gözlerinden.


X.

Yalnızın odasında

İkinci bir yalnızlıktır

Ayna.


XI.

Yalnız

Hep uyanır

İkinci uykusuna.


XII.

Yalnız

Kendi bencinin

sen’idir.


XIII.

Bir sözde saklanmış bir yalanı

Bir gözde okuduğundan

Bakmaz kendi gözlerine bile.


XIV.

Hep susadığında

O

Kendi çölündedir.


XV.

Kendi öyküsünü

Ne anlatabilen

Ne de dinleyebilen.


Kendi türküsünü

Ne yazabilen,

Ne söyleyebilen.


XVI.

Bir zamanlar güldüğünü

Anımsar

da...Yoğurur hüzünün çamurunu

Avuçlarında.


XVII.

Yalnız

Aranan tek görgü tanığıdır

Yargılanmasında

Kendi davasının...


Her duruşması ertelenir

Kavgasının.


XVIII.

Yalnız

Hem kaptanı

Hem de tek yolcusudur

Batmakta olan gemisinin.


Onun için

Ne sonuncu ayrılabilir

Gemisinden,

Ne de ilkin.


XIX.

Yalnızın adı okunduğunda

Okulda ya da yaşamda

Kimse

'Burda'

diyemez ..

Ama

Yok da..


XX.

Uykunun duvarında başladı...

Önceleri bir toz gölgesi sanki;

Sonra bir yumak yun gibi.


Ama simdi iyice görüyor

Örümceğin ağını

Gün gibi


XXI.

Yalnız

Duymuş olduğunun sağırı,

Görmüş olduğunun koru

Dur


Ölür ölür ölür

Öldürür öldürür öldürür


Duyduklarını unutur,

Duyacaklarını düşünür.


XXII.

Yalnızın adına

Hiç kimse konuşamaz..


O

Kendi kendisinin

Sanığıdır.


XXIII.

Yalnız

Önceden sezer

Sonra olacakları


Paylaşacak biri vardır;

Anlatır anlatır ona

Olanları, olmayacakları.


XXIV.

Her leke

Kendisiyle çıkar.