Bir sinema filmi gibi

Açıldı gözlerim hayata

Cesur düşler başladı birdenbire

Çocukken takıldı gözlerim

Gökyüzünün yalnızlığına

Kuşlar uçarken

Gökyüzünde ve ben

O kadar özgürdüm

Yeryüzünde


Zaman geldi çattı

Özgür yüreğime bağlandı ellerim

Tutuldu kollarım

Yüzde elli ile uçtu düşlerim

Özgürlüğüm yarılandı

Her geçen anımda


Büyüdüm, hayallerim çocuksu kaldı

İnsanlar girdi devreye,

Zaman neçe kaldı

Gönlüm hiçe kaldı

İnsan piçe kaldı

Ve ağır ağır zincirin halkası oldum

Çocuksu düşlerimden uzakta


Köle olmuştuk çoktan

Doğarken anlamıyor insan

Yaş otuz beş derler

Ve hayat, zaman, insan

Oluverdi birden düşman

Yarı kalan ömrüm

Yüzde elli ile prangalandı

Özgür düşlerim


Şimdi ne zaman bir kuş görsem

Gökyüzünde,

O çocuk ben gelir aklıma

Kuşlarla uçan ben

Şimdi on dört saat mesai

Hiç düşünmeden