Şu koskocaman gökyüzüne bakıyorum

Bir tek hayallerim kaldı avucumda

Yüreğim sıkışmış akrebin kıskacında

İncittiler, kırdılar tam ortasından

Şimdi taze açan filizler, toprağın kokusu

Güneşin en kavurucu sıcağı

Bulutlarda biriken yağmur damlaları

Hiçbir şeyin anlamı kalmadı

Daraldı ruhum, düğümlendi boğazım

Bir tek ben mi idim bu kadar seven

Bir tek bana mı düştü bu zalim ayrılık


Ben kucaklarken sırtımda dünyayı ağır gelmez idi bunca yükü

Ezildim altında yıkıldım bir anda

Bir çift gözün karasında

Ben kuşlar kadar özgürken,

Hayallerimi takardım uçurtmanın kuyruğuna

Gökyüzünde salınırdım bir martının

Yanında

Nasıl da sessiz sakin bu gönlüm

Coştu bir derenin taşkın sularında

Vurdu taş da tasa çaldı beni

Bıraktı kenarında


Şimdi dünya döner mi,

Güneş küsmüş doğmuyor

Ay karanlık ışık saçmıyor

Ne yapsam da deli gönlüm

Uslanmıyor

Ben seni bu kadar severken,

Nasıl artık özgür olayım