Ellerimle yokladım kaybolan gözlüğümü.

Bulamadığım her an,

Karşımdaki herkes sen gibi bakıyordu bana.

Adımlarımın sesini duyduğum sessiz sokaklar yok.

Rüzgar da sanki bir farklı esiyor.

Yeni kestiğim sakallarımın iyileşmemiş yaraları kazandaki pekmez misali.

Elimin derisi, ellerini tuttuğum geceden bu yana, yanmış gibi dökülüyor.


Arkama dönüp baktığımda;

Kendinden değil,

Bağlanmaktan korkan;

Özgür olayım derken,

Yalnız kalan bir kadın görüyorum.

Diğerlerinden farksız,

Değerlerimden farklı.


Bırak beni,

Diğerlerinden farksız,

Eksiksiz bir farkla.

Bu soğuk, kimsesiz bankta;

Yalnız kalan bir adam tanıyorum.