Ölümün kıyısına geldim.
Kim bilir bundan önce,
Kaç beden giydim?
Yorgunum ama güçlüyüm hala,
Güçlüyüm biliyorum,
Ölüme meydan okuyorum, biliyorum.
Lakin bir Od’a tutuldum,
Şem’e düşen bir pervane misali.
Kanatlarım her değdiğinde Od’a,
Daha çok yandım ama durmadım.
Sonunda öyle yandım ki küle döndüm.
Küllerimse savruldu dünyaya rüzgarla.
Sonunda oldu,
Ben artık herkesindim,
Her zerremi soludular.
Ben de vazgeçtim yaşamdan,
Zira ölüm beni özgür kıldı.
