Ben ki hiç sevmem özlemleri. Aslında özlemler olmasa birlikte oluşların keyfini nasıl anlayacağız? Yine de birlikte oluşların tadını almak istiyorum yalnızca. Ne zaman sevdiklerimden ayrı kalsam o zaman içimde kopar fırtınalar. Bu fırtınalarda soğuk sular beni ferahlatmak için üzerime üzerime dökülse de özlemin verdiği acınası hüzün içimi kemirir. Özlemini çektiğim kişinin varlığını kendimde her daim hissetsem de dokunmak, sesini duymak, gözlerine bakmak beni olduğumdan daha huzurlu yapıyor, erişilmez bir mutluluğa doğru götürüyor. Kavuşacağım günün akşam serinliğini iple çekerken özlemle geçirdiğim her günün akşamında onun hayaliyle uyuyakalıyorum, rüyalarımda gecelerim onunla geçiyor.
Ne de yaman bir sızıymış özlem. Özellikle de sevdiğin insana, kalbini hissettiren duygulara duyduğun özlem tüm vücuduna derin bir sızı bırakıyor. Yine de yel essin kokusu gelsin, varlığına minnettar olurum ben.
