"Güneşin doğuşuna kahvaltı hazırla yine, masamız aile olduğumuzu hatırlatsın bize. Eski bayramları bulalım, eski mahalle ortamı ve akraba ziyaretleri. Koca koca insanlar çocukların oyunlarına eşlik edelim. Yarın güneş son kez batmadan, yaşadık diyelim. Böyle bir şey özlem olarak kalır mı? Nereye kadar stres, nereye kadar borçları düşüneceğiz? Ah bu geçim sıkıntısı... İnsanların yüzüne nasıl bakarız? Şu mahallenin köşesinde eski bakkal, aşağısında çimden, topraktan oyun alanları. Yukarısını keşfetmeye gerek duymadan şu mahallenin bize yettiği zamanlar... Biz büyüdük diye değil de küçüldük diye kaybettik sevincimizi. Bir daha geri gelmeyecek zamanları geri almak için beklemek... Sahi, biz ne aptalmışız."
