Seni buldum bugün, tüm keşmekeşliğin içinde mutlaka ben buradayım diyen öznel nesnelerinin ardından..
Hafif duygulanmak istiyorum ama daha çok, ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum...
Çünkü seni hissetmek korkunç bir mutluluk..
Seni hissetmenin getirisi ve ötelemesi yok..ama gerisi güzel, geride kalmış olma büyüklüğünün realizmi varken bile, olsa bile hep sana koşullu olma duygusunun beni realizmin içinde sarıyor olması müthiş bir romantizm..
Koşullu olduğumuzu düşünsem aptalca mı olur korkunç mutluluğudur bugün...
Ekimin yıllar evvelsi bugünü, aklıma ne zaman düşse daha bir neşeyle sallanıyorum salıncakta..
Mutlaka gülümsüyorum, hala aynı şeyleri duyumsuyorum, çocuk olmayan çocukluğuma şaşıyorum..
Belki artık ağlama zamanımız geçti ama Feridun dinlemekten zarar gelmez gibi..
Günün ruhu seninle olsun..
Ç.Y.
