Elimde bir fotoğraf karesi. Yağmurlu sırılsıklam olduğum o günden. Neşem fotoğraftan taşıyor. Gülümsemem samimi, içten, sıcacık. Gözyaşlarımı tutamıyorum. O günün anısına elimde kalan bir ceza gibi. Sokak lambaları, yağmur ve ben.. Ama bıraktığı iz çok ağır. Nasıl böyle içten gülerim ki diyorum. Oysa tacize uğradığım bir başka gününde anısı aynı zamanda bu şey. Üzgünüm canım kendim ve çok özür dilerim. O sıcaklığın soğukluğunda seni üşüttüğüm için, ağlamana sebep olup umutlarını paramparça ettiğim için, o güzel ana böyle bir hüzün yerleştirdiğim için içtenlikle özür dilerim.
