aksamlar nesemin katili
aksamlar acimin neticesi
karanliktir bu aksam aklimin sokaklari
huzun hakim kalbimin odalarina
yalnizlik caliyor aynadaki yansimama
neresinden tutsam da bosluktayim
seslensem kimse duymaz beni burada
cigliklarim duyulur mu eski sarkilarda
beni yalnizliga terkedenlerin hic mi cinlamaz kulaklari
bu aksam gokyuzunun karanlik tonlarindayim
pervasizca raks ediyorum kendimle
guzel bir yemege cikarmisim kendimi
son bir opucuk kondurdum kanli yanaklarima
katilim gulumsuyor bana aynada
sakaklarimdaki cizgileri dinliyorum bu aksam
adi hikayeler anlatiyor defalarca
defalarca kursun sesleri geliyor karanlikta
tepen silahtan kirilan kollarimin arasindan
pismaniklarimin cocuklari kaciyor
ates etmekten sekva ettigim yansimam
piskince gulumsuyor bana aynadan
kacmaktan yorulduklarim hic mi yorulmaz kovalamaktan
nefes nefese uyandigim sabahlar
ne zaman tekrar uyutacaklar beni ecel opucuguyle
lakin her seye ragmen tek bildigim
tanrinin yalnizligi dagitirken
sepetimin doldugudur
