Bir sigara yaktım önce,
ciğerlerim dur dedi ben durmadım.
Senin dur dememe aldırış etmediğin gibi
kalktım sonra resimleri toplarladım.
Bir kutu vardı birde mum…
Yakmaya kıyamadım yine.
Bir şarkı açmak istedim,
onuda beceremedim
Yatağımı topladım, eşyaları topladım ama
zihnimi bir düzene koyamadım.
Hiç ağlamadım, hiç gülmedim, sorana söylemedim.
Söyleyemedim…
Çokça kırıktım, çokça ağırdı gönlüm.
Bağrımdan kalkarken bu bıraktığın ne yüktür?
Soramadım hesap, kendime de bir cevap veremedim.
Avunamadığımla kalakaldım.
Sonra çok ağladım.
Çok çok ağladım öylece uyuya kaldım,
tebrik et yinede o şarkıyı hiç açmadım.
Bir resmin kaldı duvarda
birde kulağımda “ Nazan Öncel”
Ben yine de o şarkıyı hiç açmadım.
Ben sana artık gel demem,
sende sevmezsin beni
Ben gelsen seni affederim de
geceler artık avutmaz sevgilim.
Çok isterdim yüzüme kapanan o kapıları,
Gelecekte sana gülerek açmak,
üstelik ellerinde buketlerle.
En çok kırmızı gül severim ben ama
sen papatya alsanda olurdu.