Bir sigara yaktım önce,

ciğerlerim dur dedi ben durmadım. 

Senin dur dememe aldırış etmediğin gibi

kalktım sonra resimleri toplarladım.

Bir kutu vardı birde mum…

Yakmaya kıyamadım yine.

Bir şarkı açmak istedim, 

onuda beceremedim

Yatağımı topladım, eşyaları topladım ama

zihnimi bir düzene koyamadım. 

Hiç ağlamadım, hiç gülmedim, sorana söylemedim.

Söyleyemedim…

Çokça kırıktım, çokça ağırdı gönlüm.

Bağrımdan kalkarken bu bıraktığın ne yüktür?

Soramadım hesap, kendime de bir cevap veremedim. 

Avunamadığımla kalakaldım. 

Sonra çok ağladım.

Çok çok ağladım öylece uyuya kaldım,

tebrik et yinede o şarkıyı hiç açmadım. 

Bir resmin kaldı duvarda 

birde kulağımda “ Nazan Öncel”

Ben yine de o şarkıyı hiç açmadım.

Ben sana artık gel demem,

sende sevmezsin beni

Ben gelsen seni affederim de

geceler artık avutmaz sevgilim. 

Çok isterdim yüzüme kapanan o kapıları,

Gelecekte sana gülerek açmak,

üstelik ellerinde buketlerle.

En çok kırmızı gül severim ben ama

sen papatya alsanda olurdu.