…….

Ve bir gün öyle bir uzağa gideceğim, o kadar uzağa ki, buz tutacak bu kalp.

Sessizce gideceğim, tıpkı benden gidenler gibi, gecenin derin karanlığında, veda etmeden.

Öyle susarak, öyle küserek, öyle kırılacağım ki tamiri imkansız parçalara ayrılacağım.

Yazımı kışa çevirip, kış ortasında bırakanlar; beni suçlu hissettirip kendi kusursuzlar,

Parmak uçlarımda yaşıyorum hayatı, çekingen ve öyle ürkek.

Küsüp, sessizce gidenler, arkanızda kulakları sağır eden bir gürültü bıraktınız.

Şimdi oralarda rahat mısınız?

Monasu