!

Dokuma tezgahında ilmek ilmek ölüyorum. Bir acıdan bir diğerine, bir ötekine, bir diğerine daha.

Yaşamayı beceremedi mi insan ölemiyor da. Ölmek istiyorum, ölmekten korkuyorum. Keşke yaşmaktan mağdur insanlar için bir yer olsa. Bu Madımak olur, Holocaust olur, yanar mıyız daha. Aykırı olan bizler için toplum ne biçmiştir payımıza. Eee biz de öyle elimiz boş gelmedik. Yüreğimiz avucumuzda! Bir düşürsek tüm şehir mutsuzluktan kırılırdı( düşmemesi için ehemmiyetle tutardık). Sanırım onlar da biliyor bunu. Ve alıyor önlemini büsbütün bizleri ötekileştirerek, toplumdan öte yerlere iterek. Zedelendik. Bizler İNSANZEDEYİZ!