.

Kendimi sürekli değersiz hissettirilirken buluyorum ve eskiden bunun için insanları suçluyordum.Halbuki sorun tamamen bende.Bu hayatta değerli bir yere sahip olduğumu,önemli olduğumu hissettirememişim demek ki.Kimse kırılabileceğimi düşünmemiş.Her şeyi tek başıma aşarım sanmış.Oysaki güçlü durmamın bedeli bu olmamalıydı.Ne yaşarsam yaşayım hayatıma devam ediyorum diye bu yardıma ihtiyaç duymadığım anlamına gelmez.Bazen bunları haykırmak istiyorum.Gerçekten size ihtiyacım var demek istiyorum,ama bunu göremeyen insanlar için de gururumu boş yere ezmek istemiyorum,yine gerekirse tek başıma kalırım her zamanki gibi atlatırım diyorum fakat atlatamadıklarım koca bir dağ oldu ve ben bunun altında eziliyorum.Sebepsiz yere ağlarken,üzüntüm için bile kendimi suçlarken,geceleri korkuyla uykumdan uyanırken her saniye eziliyorum bunların altında.