🌗

Küçükken ben uyurken ailem sevdiğim şeyleri yerlerse diye korkardım. Uyumak istemezdim. Gözlerim bir aygın bir baygın bakarken, kendimi sabahın seherinde gözlerimi açarken bulurdum. Sonra evi dolaşıp akşam bıraktığım yerlerde olmayan ailemi arardım, ne yaptıklarını düşünüp kafamda birçok senaryo kurardım.

Şu an ise gözlerimi kaçırırsam sevdiklerim elimden kayar mı diye korkuyorum. Ellerimden kayıp gitmesini istemiyorum. Gözlerimi hangi yöne çevirirsem çeviriyim beni bekliyor olacağını bilerek, zihnimi başka meselelerle meşgul ederken bulmak istiyorum.

Gözlerim arkada kalmadan, olduğu gibi bana geleceğini bilerek güzel düşüncelerle yaşamak istiyorum.