Manipüle edilmiş bir gerçeklik çağrısıdır bu
Düşüncenin zorlu gebeliğinden sağ çıkmış
Yaşamaya elverişli bir Bağdat Caddesi'nde
Bulmak ile kaybetmek arasındaki ince çizginin ötesine seslendim
Şehrini korkutan bir öcü olarak düşündü insanlar
İçindeki rahmet yağmurları ıslatmadan onları
Haydutluktu varlığı
Ve
İki asker, kılıç çekti kralın kasrına
Söndürdüler Bağdat'ın ışıklarını
Zırhsız bir süvariydi şehrin duvarları
Atına bindim
Ve
Gazali'siz bir ilim yolculuğu hasıl oldu
Tekfirsiz birliktelikler sığdırdım atın sırtına
Sonra çöl ortası bir Rebeze
Ebu Zer çığlıkları arasında büyüyen zenginlik
Cimler döktü ayaklarıma
Şimdi düşüncenin en acısı
Kim daha yakındı tanrısına?
