Mavinin, yeşilin bu güzel diyarın bedelini fersah fersah ödeten bir sistemin içindeyim. Çark sürekli dönüyor. Ama devamlı aleyhime işleyen bir sisteme kurulu. Çarkı döndüren ellere bağlı yaşayacaklarım. Tabii ki durdukları noktalar beni üzüp yoran bölümlerden oluşuyor. Her bir leveli atladıkça başka bir seviyenin kilidi açılıp zorluğu artırılıyor. Bu artırılış, bu level atlayış kasıtlı olmasa gelişiyorum diyeceğim. Ancak, geliştirilmeye çalışılmıyorum, zorbalığa ve eziyete maruz kalıyorum. Tek tesellim bir gün elbet bunlar geçecek ve ben yine diyeceğim ki ne zor günlerdi be!
