🐦

Motor, araba, insan sesleri... Pencerem açık. Masamı yanaştırdım en dibine. Hafif esen bir yel, yazın çekilmezliğini yumuşatıyor bugün. Ve keyfim biraz olsun yerinde. Gözlerimi kapatıyorum. Açmak istemedim çünkü görülmeye değer bir manzara bulamıyorum. Şükürsüzlüğümden değil. Sıkıldığımdan. Artık belki de katlanamıyorum. Apartmanlar ve insanlar, arabalar ve gürültüler hep standart, hep aşırı.

Gözlerim kapalı hayal ediyorum. Hayal ediyorum ve uçuyorum bir kuş gibi, kurtuluyorum.

Kendime doğru uçuyorum. Oralarda bir yerlerde...

Öğreniyorum. Ferahlıyorum.