Ölüm, çok soğuk. Tanımadığım, tam olarak bilmediğim bir hikayeye ait olan yıkımın kenarından tutmak bile kanımı dondurdu. Gözlerimi kapasam aklımda açsam karşımda. Daha dün ortalarda dolaşan bir insanken ruhum bile duymadan gömülen bir bedene dönüşmüş. Belki de çürümeye başlamış. Uykumu kaçıracak kadar yeri olmayan biriyken öldükten sonra başa saran plak gibi tekrar tekrar kafamda dönmeye başladı. Vefat haberine yakışmayan fotoğraf karesiydi. Fazla genç fazla güleç fazla neşeli fazla tanıdık fazla gerçek dışı. Ölüm çokça fazlaca acı..
