ölümle yanmış ruhlar asla ölmediler.
onlar ölümü de yaşamlarını da
ruhlarıyla beraber yaktı ve ölümlüleri.
Ki faniler hiç anlamadı onları.
İnsan ölümünü bekledi ruhlar yanmayı
Ölümlüler ateşi gördü bakınca.
Küller dağılıp giderken her yere
ruhlar kurtuldu konuşmaktan ve görünmekten.
konuşmak ve kelime ve görünmek ne büyük azap
ruhlar için
Oysa şükür sebebiydi faniler için.
