Yeni yaşıma gün sayarken eski neşemi,gülüşlerimi düşünüyorum. Yeni bir yaşa girecek olmanın mutluluğu yok içimde, bir şeyler olmuş ve içimden mutluluk duygusu kazınıp atılmış.Kazınan yerin acısı var kalbimde,içimi sızlatan beni mahveden bir acı... Yazarın bugün ölümü düşündüm 20 yaşındayken ve hayat bu kadar güzelken dediği yerdeyim.Önümde akıp giden bir hayat var ve ben o hayatı yakalayamıyorum, hayat kum taneleri gibi elimden akıp gidiyor. İşim, arkadaşlarım,param var ama mutluluk yok,neşe yok çünkü sen yoksun. Sen yoksun, eski kahkahalar da yok,eski tebessümler de, işin komik yanı mutsuzluk ve gözyaşı da yok. Robotlaştım,sadece nefes alan ölü bir bedeni ardımda sürüklüyorum. Her şey yolundayken mutlu olamamak, şımarıklık değilmiş.Yanımda olmayan kişiler, beni yakıp kavuran dertler, terk edilişler hepsi birikmiş, dağ olmuş ve ben onların altında ezilmişim. Bir beni sığdıramadın kalbine ve ben sensiz bir kalple yaşayamıyorum.Kalbimde sen varken de yaşatmadın, sevmedin. Yoksun ve hâlâ nefes alamıyorum,hâlâ nefes almak çok zor. Yeni yaşımdan da yeni yarınlardan da en ufak bir beklentim yok, sadece sevilmemişligin kucağında uyanmak istemiyorum.
