Uzun zamândır görememenin üzüntüsüyle yürüyordum ki bir çift güzel göz değdi gözlerime. Ah, Pamuk'um!
O masûmluğunla kalbime dokunmanı, "Elini çekme, biraz daha okşa başımı." der gibi bakmanı, giderken arkamdan bakmanı ne çok özlemişim...
Merâk etme. Söylediklerini duyuyorum ben. Bakışlarından okuyorum... Sana olan sevgimi bir cümleye sığdıramam. Ama sen, seni gördüğümde gözlerimde ve yüzümde açan güneşten; senden ayrılırken de gözlerimden ve yüzümden düşen hüzünden anlarsın.
Sana dokunmak, seni sevmek kalbimi ısıtıyor. Seni çok seviyorum, çok!
Bana hep böyle güzel bak, olur mu?
