Her geçen gün, papatya misali bir yaprak kopartıyor ömrümden
Her gün birer birer eksiliyor,
Ta ki son tane kalıp bitene kadar
Kimi zaman solmuş,
Kimi zaman dipdiri ama bu yapraklar
Farklı renkleri var her tanenin
Bazı günler siyah,
Bazı günler beyaz
Bazense art arda aynı renkler
Bazen hiç rengi bile yok
Kokusu; dün gerçekten bir çiçek,
Bugün tıpkı bir çürük,
Belki yarın bir cennet gibi
Kestiremiyor insan,
Her gün farklı bir papatya çıkıyor karşına
"Bugün nasıl olacak acaba?" dediriyor
Muallakta bırakıyor
Düşündürüyor
Farklı olmayan,
Değişmeyen,
Mütemadiyen devam eden tek şey ise
Yaprakların yavaş yavaş tükenmesi...
