Ben ufak bir bebektim,

Alnı açık ve kızıla çalan saçlarımla.

Sonra suskunluğu öğrendim.

Çok hatalar ettim.

Elime ne geldiyse hep bozdum aslında.

Bilgisayarlar, dostluklar, duygular...

Bozmayı ne çok sevmişim meğer,

Şimdi fark ettim.


Bir çocuktum, diğerlerinden irice.

Kaçmayı da öğrendim.

Acı gerçeklerden, yalnızlığımdan, saçmalıklardan...

Belki de öğrendiğim en güzel şeydi,

Bilemiyorum. 

Nasıl da kaçmışım sevmediğim şeylerden.

Ancak şimdi fark edebiliyorum...


Ben bir bebe-ergendim, diğerlerinden daha derin.

Farklı olmamın güzelliklerini öğrendim.

Çok fazla kafaya taktım cümlelerinizi.

Duymamam gerekenleri duydum.

Çok fazla üzüldüm.


Ben bir toy-ergendim, eskisinden de suskun.

Kalbim de kırıldı epeyce.

Kırıklarımı toplayanları da buldum.

Etrafımda da tuttum.

Sonra "Hayat" diye bir hırsız geçti önümden,

Çaldırdım içimdekileri.

Fikirlerimi, ideallerimi, gülme isteğimi, sevdiklerimi...

Hepsini çaldı benden o deli.


Sonra ben birazcık büyüdüm bir gün.

O hayat denen şerefsiz geçti yine önümden.

İlk defa kabalık ettim, işte o gün.

Tuttum yakasını, silkeledim üstünü.

Sordum: Neredeler?

Söyledi: Öldüler ve bittiler.

İnandım.

Sustum.

Sessizleştim.


Siz hiç kaldınız mı yalnız başınıza evde

Günlerce, haftalarca ve aylarca...

Ben çok kaldım.

Önce normalleştiriyor kendini

Sonra özletiyor size insanları

Son olarak da katiliniz oluyor sanki...


Ben kanmadım ama merak etmeyin.

Hoş, merak da etmezsiniz ya.


Siz hiç yaşamak için ayrıldınız mı kendinizden?

Ben çok küçük parçalara ayrıldım.

Paramparça oldum.

Niye mi?

Hasta olan kısmı atmak için içimden.

Kanserli hücreyi ayırmak için diğerlerinden.

Birleştirmem ise aylarımı aldı

Ara sıra Hayat gelip tutkalımı bile aldı.

Kendi tükürüğümle bile

Bırakmadım, birleştirdim parçalarımı.

Ayağa da kalktım.

Sevdiklerimi teker teker almaya da yemin ettim.

Duygularımı da toparladım.

Aynı olmamaya da söz verdim.


Sanılmasın ki Hayat bana izin vermez

Unutulmasın ki onun bana bir borcu var

Ve seve seve verecek.


Bugün beni anlamayacaksınız.

Yarın da öyle olacak.

Ancak mutlaka bir gün anlayacaksınız.

Paramparça olduğunuzda…


Aynı kaderi yaşadığımız gün 

Ancak o gün anlayacaksanız beni

O gün fark edeceksiniz hepiniz

Kalbimden geçeni, içimdekileri...