Ağzımın içi sigara kokar benim
Dağınıktır odam ve kalmamış hevesim
Ellerim kirli, yüzüm buruşuk
Adımlarım yavaş, inadına uyuşuk
Dişlerim ve perdelerim sarıdır
Düşlerim ve hayallerimse karanlık
Bu evde yürünmez, yürürken ayağım çarpar şişelere
Şişeler kırılır
Banyomun kapısı bozuk
Kitaplarım tozludur
Gözlerim renksiz
Bakışlarım puslu
Bi kedim var, aç kalır ama bırakmaz beni
Bazen saldırgan, bazen usludur
Tabanı yoktur ayakkabımın
İhtiyacım da yoktur zaten
Çıkmam pek mabedimden
Kıyafetlerim lekeli, çoğu yırtık
Belki de yaşamanın bi anlamı yoktur artık
Uzundur sakallarım, dünyamda henüz icat edilmemiş jilet
Birbirine girmiş ve yağlıdır saçlarım
Kuş yuvasını andırır
Pek sevmem kışı, kış demek üşümek demektir
Üşümek, yaşadığımı hatırlatır
Titrerim, ağlarım, sorgularım ve kızarım
En kötüsü hissederim.
Hissetmek yaşamaktır!
Bi kaç kez denedim ölmeyi
Çürümüş ipim ve kör bıçağım
Bazı geceler, mumla aradım çok korktuğum yükseği
Bi boşlukta süzülürken üşürdüm en azından
Hem beni bırakmayını nasıl bırakıp giderim
Ben siz gibi değilim
Belki densiz biriyim
Belki pis ve özensizim
Ama asla siz gibi değilim
Yılda bir elime aldığım kalemim
Ve sonsuzluğa uğurlar her seferinde beni
Umut dolu(!) şiirlerim...
