Zamana bırakılacak neyimiz var?
Kalp çırpışlarımızdan
Bir kuşun kanadından dünyaya
Ve göğe haykıran hayallerimizden.
Havaya savurduğumuz
Kocaman, görünmez balonlardan.
Şiddet hep başaktör
Mutluluk dikenli bir gül
Mutsuzluk kızgın bir demir
Bendeniz elleri yaralı biridir.
Akışta kalmak cesaret ister
Fedakarlık ister
Seni senden ister
Ve daha bilmediklerimi elbet
Ve aklım takılır hep bilmediklerime
Yaşamak kalbimde bir ok
Her atışta artar sızısı.
Ve ölüm diye bir şey varmış
Nasıl bilmeyelim hep görürüz
Birileri hep ölür ya buralarda
Öyle alışmışız ki buna
Artık bir kuraldır uğurlamak
Kuraldır gözyaşı
Yasaktır karşı çıkmak
Yitendir sevgili
Kesilir sesi
Çağıramaz artık sizi
Hissedemez
Özleyemez
Bilemez
Göremez
Sevemez
Mez
Mez
Mez
Siz artık onsuz, artık sensin
Söylemek için çok bekledim, artık yeter
Kim söyleyecek derdi, artık bırak peşimi
Gözüm kağıt, elim kalem, dinleyen ben
Vakit geldi geçti
Sen uyuyakaldın otobüste
Son durak bile kaçtı
Uçuruma sürüklenmek vakti
Geldi, çattı, yuvarlandı, kayboldu
Ve paramparça oldu.
Filizlenen bir kalp görüldü
Sahne, ışık, seyirci, alkış
Ve
Son
