Şehir değişir

Mevsim değişir

İnsanlar değişir

Sandım ki ben değişirim.


Şehir değişti

Mevsim değişti

İnsanlar değişti

Pencere kenarı halim değişmedi

Yüzüme vuran toprak kokusu değişmedi

Seni bekleyen umutlarım tükenmedi

Yanmak için gözüme bakan mum alevlenmedi

Karanlığım aydınlanmadı, gecem güneşi görmedi.


Üşüyen kollarımı kapatmaya tenezzül etmeyişim

İnsanların beni anlayamayışı

Senin gelmeyişin, donuk gözlerimin bakışı değişmedi

Bekleyişlerim, baş ağrılarımın geçmeyişi değişmedi.


Oysa isterdim ki

Tanışsın tarağımla saçın

Dudağınla yanağım

Yemek defterime değsin damak tadın

Havlumda gezinsin ıslak tenin

Yastığıma değsin başıma denk kaşın


Denemek zulüm sensiz geçen bir günü daha

Okumak istemem öykümüzü bilmeyen kitapları

Islanmayacaksak sokağımdaki sarı lambanın altında

Yağmayı bırakmalı şehri suya bulayan güz yağmurları.