Zamanlar vardı
Günün geceden daha karanlık,
Yıldızların sönük olduğu.
Çöp arabasının her gece aynı saatte geldiği,
Sokak lambalarının aynı saatte söndüğü.
Bi hüzün vardı içimde,
Ölmüş birinin numarasını ezbere bilmek gibi.
Anlamını kaybetmişti güzellikler.
Şimdilerde silikleşti içimdeki hüzün.
Hatırımdakiler yerini güzel anılara bıraktı.
Pencere önü çiçeklerimi sulamaya başladım,
İçimdeki kuru dallar çiçek açsın diye.
