Bir çığlıkla başladı her şey.
Hoş geldin.
Sen zaten çoktan her şeyi seçtin.
Bak bu senin yüzün, şurdaki de gülüşün.
Deneme boşuna, hatırlamayacaksın.
Zaten işin sonunda da hatırlanmayacaksın.
İşte bak sana ait ilk fotoğraf,
Orada,
Seslendiler, duymadın
Dokundular, hissetmedin
Ama anımsıyorsun değil mi!
Kozalakların sertliğinin ardındaki kırılganlığı
Hatırlıyor gibisin,
Güneşin gambazladığı tozların yarattığı şaşkınlık karışmıştı hani
Kalk kalk komutları gelirken ilk düşüşüne
Sen onu ilk sanırsın, biliyorum
Ama artık silmek dahi istemiyorsun göz yaşlarını
Görüyorum
Gömecek misin tekrar kendini
Örecek misin duvarlarını tekrardan
Yorgunsun,
Öyle hissediyorsun,
Sonra, vazgeçmek olarak algılanacak
Soyunmalara koyuluyorsun
