Bir derdim var yıllardan sonra
Alışkın değil yalnızlığım
Eskiden dinlediğim şarkılar
Unuttum desem de doğru değil
Hatırlatırım dünkü kalabalıkları
Hoşuma giderdi bazen gülümserdim bile
Kaç sene oldu
Yıllar birbirine girdi
Şerbet içtiğimiz yıllarda değil miyiz
Bugün gördüm yine perdeleri
Bir hevesle bir hayalin içine
Alın beni diye alınanlar
Kaldı bak demirden soğuk bir sandalyenin üstünde
Kalmadı dünya bana da
İstemem zaten eskimiş perdeleri
Hatırlatır bana unuttuklarımı
Bugün gördüm ben
Anladım
Unutmamam alışmamam lazımdı
Geri koydum getirdiğim kırmızı valize
Masanın üstünde duran tozlanmış ayna
O kaldı bir tek
Şimdi her şeyi daha iyi gösteriyor
Arkası kırık ama yine de daha net
Belki de
Olması gerektiği gibi
Olmam gerektiği gibi
Olmamız gerektiği gibi...
